Μετά την καταστροφή της Χίου (30 Μαρτίου 1822), το ελληνικό ναυτικό θέλησε να πάρει εκδίκηση, προσβάλλοντας τον τουρκικό στόλο. Για τον σκοπό αυτό συγκροτήθηκε μία μεγάλη αρμάδα από 64 πλοία υπό τον Ανδρέα Μιαούλη, ο οποίος αναγνωριζόταν ως αρχιναύαρχος. Τα ελληνικά πλοία συγκεντρώθηκαν στα Ψαρά στα τέλη Απριλίου κι έψαχναν την ευκαιρία να δράσουν. Η ευκαιρία του δόθηκε τελικά στις αρχές Ιούνη, όταν ο τουρκικός στόλος ναυλοχούσε στη Χίο, γιορτάζοντας το Ραμαζάνι. Τη νύχτα της 6^ης προς 7^η Ιούνη 1822 που δεν υπήρχε φεγγάρι ο Μιαούλης καταφέρνει να προσδέσει απαρατήρητος το πυρπολικό του στη τουρκική ναυαρχίδα, στην οποία επέβαινε ο ναύαρχος Καρά Αλής, αλλά και όλοι οι αξιωματικοί του τουρκικού στόλου, καθώς και 2000 άνδρες. Η ναυαρχίδα καίγεται σαν πυροτέχνημα και εκτός από το ναύαρχο χάνουν τη ζωή τους και πάνω από 1000 άνδρες.