Στις αρχές του 1827 οι χωρικοί της Πάτρας βρίσκονταν αντιμέτωποι με τις συνεχείς επιδρομές του Ιμπραήμ. Ο πασάς κατέστρεφε τις περιουσίες των Ελλήνων, «βυθίζοντάς» τους στην ανέχεια και την πείνα. Στόχος του ήταν να τους ωθήσει στο λεγόμενο «προσκύνημα» υπογράφοντας ένα ειδικό πιστοποιητικό γνωστό ως «ράι μπουγιουρντί» ή «προσκυνοχάρτι». Πίσω από τις επιδρομές βρισκόταν ο Δημήτριος Νενέκος οπλαρχηγός της επαρχίας Πατρών που πήρε μέρος στην επανάσταση, όμως το 1825 κατά την εκστρατεία του Ιμπραήμ δελεάστηκε από υλικά ανταλλάγματα και μετατράπηκε σε συνειδητό προδότη της Επανάστασης. Τον Ιούνιο του 1827 ο Ιμπραήμ με λίγους στρατιώτες ξεκίνησε για τα Καλάβρυτα αλλά χάθηκε μέσα στο δάσος. Ο μόνος που ήξερε που βρισκόταν ήταν ο Νενέκος που ακολουθούταν από μεγάλη δύναμη ανδρών. Εκείνη την ημέρα ο Νενέκος θα μπορούσε να αιχμαλωτίσει ή ακόμα και να σκοτώσει τον Ιμπραήμ, ωστόσο, προτίμησε να μείνει πιστός στη συμφωνία με τον πασά και τον οδήγησε με ασφάλεια έξω από το δάσος.Ο Κολοκοτρώνης έμαθε για το συγκεκριμένο περιστατικό, εξοργίστηκε, και στις 19 Ιουνίου του 1827 είπε το γνωστό «τσεκούρι και φωτιά στους προσκυνημένους» και εξαπέλυσε μια δίχως προηγούμενο τρομοκρατία σε βάρος της τρομοκρατίας του Ιμπραήμ! Παράλληλα, έδωσε εντολή να εντοπιστεί και να εκτελεστεί ο Νενέκος, πάση θυσία.