Πρόκειται για την πρεμιέρα της ταινίας με την οποία η σκηνοθέτης ολοκληρώνει την τριλογία της κινηματογραφικής ιστοριογράφησης της γυναικείας παρουσίας στο εαμικό κίνημα και στον αντιδικτατορικό αγώνα. Οι προηγούμενες ταινίες της τριλογίας είναι “ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟΝ ΒΑΛΤΟ” που πιάνει την περίοδο του ΕΑΜ έως και τη Βάρκιζα, και “Η ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ” που περιγράφει την περίοδο του ΔΣΕ, του εμφυλίου και των στρατόπεδων συγκέντρωσης μετά την ήττα.

Σε όλες τις ταινίες, μιλούν οι ίδιες οι γυναίκες που πολέμησαν με το όπλο ή με τον πολιτικό αγώνα, για την ελευθερία την ισότητα και την αξιοπρέπεια. Κι έτσι βλέπουμε την Ιστορία μέσα από αυτές που την έζησαν, κι όχι μέσα από την επίσημη καθεστωτική ή κομματική της εκδοχή. Έτσι ξετυλίγεται και το νήμα της λαϊκής μνήμης και αντίστασης του οποίου οι ίδιες οι ταινίες αποτελούν κομμάτι.Η συνέχεια της πάλης ενάντια στην διπλή καταπίεση των γυναικών, ταξική και ανδροκρατική, φαίνεται πιο ξεκάθαρα στην τρίτη ταινία. Όπως λέει η Αλίντα Δημητρίου οι γυναίκες της αντιδικτατορικής πάλης:

«…. θεωρούν τον εαυτό τους συνέχεια των γυναικών της Αντίστασης. Μια από αυτές μου είπε «…είμαστε η συνέχεια τους και η δική μας συνέχεια είναι η σημερινή νεολαία» και το είπε μια γυναίκα που της στέρησαν τη δυνατότητα να κάνει παιδιά».