Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, έφυγε σαν σήμερα απο κοντά μας,  στις 9 Φεβρουαρίου του 1857 στην Κέρκυρα, ύστερα από συνεχείς εγκεφαλικές συμφορήσεις. Γεννημένος στις 8 Απριλίου του 1978 στη Ζάκυνθο, μεγάλωσε ώς νώθο τέκνο του Νικολάου Σολωμού και της υπηρέτριάς του Αγγελικής Νικλή. Από νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και έφυγε για σπουδές στην Ιταλία με τον Ιταλό δάσκαλό του Ρώσση. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1815 πήρε το απολυτήριο από το Λύκειο της Κρεμόνας και γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Πάβιας απ΄όπου πήρε το πτυχίο της Νομικής.

Ως φοιτητής έγραφε στίχους στην ιταλική γλώσσα και γνώρισε από κοντά κορυφαίες προσωπικότητες της λογοτεχνικής κίνησης της εποχής. Με το πέρας τριών χρόνων, το 1818 επέστρεψε στη γενέτειρά του τη Ζάκυνθο, στην οποία έμεινε για δέκα χρόνια. Στο συγκεκριμένο νησί έγραψε τα πρώτα του σημαντικά στιχουργήματα στην ελληνική γλώσσα.  Το πρώτο του έργο την επαναστατική περίοδο της χώρας μας ήταν ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν (Μάιος 1823), οι δύο πρώτες στροφές του οποίου είναι ο Εθνικός μας Ύμνος.

Λίγο καιρό αργότερα, συνέθεσε το λυρικό ποίημα Εις τον θάνατο του Λορδ Μπάυρον και ακολούθησαν Η καταστροφή των Ψαρών, Η Φαρμακωμένη, Ο Λάμπρος, Εις Μοναχήν, Ο Κρητικός, Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι, Ο Πορφύρας.

Στα τέλη του 1828 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο νησί των Φαιάκων (τη Κέρκυρα) όπου συνέχισε να γράφει ποιήματα, απομονωμένος.

Λίγα χρόνια πρίν φύγει οριστικά από κοντά μας, στις 3 Φεβρουαρίου του 1849 παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος, καθώς «με την ποίηση του διέγειρε τα αισθήματα του λαού στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία».

Ο κορυφαίος μας ποιητής, αρχηγέτης της Επτανησιακής Σχολής και μία από τις σημαντικότερες παρουσίες του Νεώτερου Ελληνισμού, είναι χαραγμένος βαθιά στην εθνική μας ιστορία με πέννα γαλανόλευκη.