Στις 4 Φεβρουαρίου 1843 ο Γέρος του Μοριά φεύγει από την ζωή όχι όμως από την μνήμη ενός ολόκληρου λαού.

Οι τελευταίες στιγμές του Γέρου:

Λίγο καιρό πριν να κλείσει τα μάτια του για πάντα, περιόδευσε σε όλον τον Μοριά. Σε όλη του τη διαδρομή φώναζε φίλους και εχθρούς και τους αποχαιρετούσε δίνοντας και παίρνοντας συγχώρεση«κύκνειο άσμα».  Με το πέρασμά του από τις Σπέτσες και την Ύδρα, συμφιλιώθηκε με τον Ναύαρχο Κουντουριώτη.

Επίσης συγχώρεσε τον υπουργό Δικαιοσύνης που πίεζε για την καταδίκη του, την περίοδο της δίκης του και αποχαιρέτησε άπαντες ωσάν να επρόκειτο να πραγματοποιήσει ένα 'μακρινό'ταξίδι.

Την 1η Φεβρουαρίου 1843 ο Κολοκοτρώνης πάντρεψε τον γιό του Κολίνο με την εγγονή τού πρώην ηγεμόνα της Βλαχίας, πρίγκιπα Ιωάννη Καρατζά. Ο γάμος αυτός αποτέλεσε ένα από τα πιο σημαντικά κοσμικά γεγονότα της πρωτεύουσας καθώς παρευρέθησαν οι πιο σημαντικές προσωπικότητες της εποχής και αντιπροσωπείες από όλες τις ξένες πρεσβείες.

Λίγες ημέρες αργότερα στον μεγάλο χορό του παλατιού ο Γέρος του Μοριά παρακάλεσε τον βασιλιά να διατάξει τους μουσικούς να παίξουν ελληνικούς χορούς.

«Τα δημοτικά τραγούδια αντήχησαν στα σαλόνια του παλατιού. Ο Γέρος με ευθυμία προσκαλούσε τις κυρίες των τιμών να χορέψουν μαζί του. Στη χάριν αστεϊσμού παρατήρηση του Αναγνώστη Δεληγιάννη ότι ήπιε λίγο παραπάνω απάντησε ότι ήθελε να γλεντήσει τις τελευταίες του στιγμές».

Κατά την επιστροφή του στο σπίτι, υπέστη εγκεφαλική συμφόρηση. Παρά τις προσπάθειες των καλύτερων γιατρών της εποχής, γύρω στις 11.00 το πρωί η καρδιά του Κολοκοτρώνη σταμάτησε να χτυπά.

Μέσα σε έναν σπαρακτικό θρήνο, του φόρεσαν τη στολή του στρατηγού και τα τσαρούχια του, τον έζωσαν με το σπαθί με το οποίο ξεκίνησε τον Αγώνα, τοποθέτησαν μια τουρκική σημαία στα πόδια του να την πατάει συμβολικά και τον έβαλαν στο φέρετρο. Μέσα σε αυτό τοποθέτησαν επίσης την περικεφαλαία και τη στολή που φορούσε ο Γέρος στα Επτάνησα.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας διέκοψε την προγραμματισμένη συνεδρίασή του και το σώμα έσπευσε στο σπίτι του νεκρού για να εκφράσει τα συλλυπητήριά του. Το υπουργικό συμβούλιο καθόρισε το πρόγραμμα της κηδείας και διέταξε τριήμερο εθνικό πένθος. Η νεκρώσιμη πομπή διέσχισε τη σημερινή οδό Ερμού, έστριψε στην Αιόλου και έφθασε στην εκκλησία της Αγίας Ειρήνης. Το πλήθος που έσπευσε να αποχαιρετίσει τον Γέρο ήταν τεράστιο.

Όλα τα μάτια ήταν βουρκωμένα. Ο Κολίνος κάποια στιγμή λιποθύμησε, ο Γενναίος, παρά την αρχική του ψυχραιμία, δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς κατά τη διάρκεια του εμπνευσμένου λόγου του εκκλησιαστικού ρήτορα Οικονόμου εξ Οικονόμων.Ο τόσο γνώριμος ήχος των κανονιοβολισμών ήταν το τελευταίο «αντίο» προς τον στρατηγό των Ελλήνων....

«Ο Θεός υπέγραψε τη λευτεριά της Ελλάδος, και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του»

Πατήστε εδώ για να δείτε :Μοναδικές φωτογραφίες, τραβηγμένες από τον Δημήτρη Σαλαπάτα, αλλά και κάποιες από το αρχείο του Ν. Γρηγοράκη, φέρνει στη δημοσιότητα η Εταιρεία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων Πελοποννήσου.

Πρόκειται για φωτογραφικό υλικό του 1930, από τη μεταφορά των οστών του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, από την Αθήνα στην Τρίπολη. Τα οστά του Κολοκοτρώνη βρίσκονται στην Τρίπολη από τις αρχές του αιώνα. Πριν βρίσκονταν στην Αθήνα, στο Α' Νεκροταφείο, αλλά ο Ελευθέριος Βενιζέλος φρόντισε για την μεταφορά τους στην Τρίπολη (κατόπιν αιτήματος των Αρκάδων), συνοδεύοντας μάλιστα ο ίδιος την μεταφορά τους. Το 1971 στην πλατεία του Άρεως στην Τρίπολη στήθηκε ανδριάντας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Και από το 1993 τα οστά ευρίσκονται στην βάση του μνημείου αυτού, σε ειδική κρύπτη.