Η παιδική ταινία "Γουάλας & Γκρόμιτ στον Τεράστιο Λαχανόκηπο" θα προβληθεί το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου στον θερινό κινηματογράφο στο πάρκο της 129 Π.Υ. και την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου η ελληνική δραματική «Χώρα προέλευσης».

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου: Γουάλας & Γκρόμιτ στον Τεράστιο Λαχανόκηπο

Κριτική (από www.cinemanews.gr)

Οι δυο πρωταγωνιστές Wallace και Gromit, γνωστοί και ως ομάδα Antipesto, έχουν κάνει επάγγελμα την κατασκευή περίεργων γκάτζετς και στο συγκεκριμένο επεισόδιο έχουν αναλάβει την παγίδευση των λαγών του μικρού χωριού τους λίγο πριν τον μεγάλο διαγωνισμό για το μεγαλύτερο λαχανικό. Ολόκληρη η πόλη τιμά με ευλάβεια τον διαγωνισμό κάθε χρόνο που ξεκίνησε 500 χρόνια πριν. Φέτος όμως τα πράγματα είναι δύσκολα για τα λαχανικά, αφού εμφανίζεται ένα άπιαστο τέρας που καταβροχθίζει τα λαχανικά της πόλης κάθε βράδυ με πανσέληνο και είναι στο χέρι των ηρώων μας να παγιδεύσουν το αδηφάγο τέρας πριν τον διαγωνισμό με την χρήση της νέας εφεύρεσης του Wallace.
 

Το «Wallace and Gromit: The Curse of the Were-Rabbit» είναι μια από τις πιο αστείες παιδικές ταινίες των τελευταίων χρόνων. Δεν πρόκειται για κινούμενα σχέδια μιας και μιλάμε για την τεχνική του 'stop-animation (ή και clay-animation) από τους δημιουργούς του «Chicken Run», όπου όλοι οι χαρακτήρες είναι κατασκευασμένοι από πλαστελίνη και φωτογραφίζονται σε διαφορετικές πόζες με διαφορά δεκάτων του δευτερολέπτου μέσα σε σκηνικά μικρότερα του πραγματικού. Μεγάλη επιτυχία ως τηλεοπτική σειρά, ο τυρό-μανής Wallace και ο πανέξυπνος σκύλος και βοηθός του Gromit, είχαν ήδη την" τιμή να πρωταγωνιστήσουν και σε τρεις ταινίες μικρού μήκους.

Αυτό το πρώτο μεγάλο μήκους έπος από πλαστελίνη χρειάστηκε πέντε χρόνια για να πραγματοποιηθεί, σάρωσε στην Αμερικανική ήπειρο και τώρα ετοιμάζεται να κερδίσει της καρδιές των Ευρωπαίων. Ο Peter Sallis που δανείζει την φωνή του στον Wallace είναι 84 ετών(!) γεγονός που είχε αρχικά ωθήσει την παραγωγό Dreamworks να προσπαθήσει να τον αντικαταστήσει με κάποιον γνωστό σταρ του Hollywood. Όμως οι δημιουργοί δεν ενέδωσαν και αρκέστηκαν να δώσουν στις φωνές των σταρ Helena Bonham Carter και Ralph Fiennes συμπρωταγωνιστικούς ρόλους.

Το πιο ενδιαφέρον του όλου εγχειρήματος είναι η φυσικότητα με την οποία οι χαρακτήρες εκφράζουν τα διάφορα συναισθήματα τους μέσα από τις κινήσεις του προσώπου και σώματος τους. Το χιούμορ είναι άπιαστο, περιέχοντας λεκτικά γκαγκ αλλά και στοιχεία σλάπστικ κωμωδίας ενώ δεν λείπουν και οι αμέτρητες παραπομπές σε διάσημες ταινίες όπως το «King Kong» και φυσικά τον «An American Werewolf in London».
 

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου: Χώρα προέλευσης
Δραματική | 2010 | ΕΓΧΡ. | 111'. Eλληνική ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα με τους Αμαλία Μουτούση, Θάνο Σαμαρά, Ιωάννα Τσιριγκούλη, Ερρίκο Λίτση.

Κριτική (από www.cinemanews.gr)

Στη δεκαετία του 1970, σε κάποιο νοσοκομείο της Ελλάδας, μια οικογένεια θα αναγκαστεί να πάρει μια σκληρή απόφαση: να δώσει για υιοθεσία το νεογέννητο μωρό της μιας αδερφής, την οποία οι υπόλοιποι συγγενείς έκριναν ακατάλληλη για να μεγαλώσει και δεύτερο παιδί, στον ωριμότερο και πιο 'τακτοποιημένο' οικογενειακά αδερφό της. Μια εικοσαετία αργότερα, το μυστικό αποκαλύπτεται και οι δεσμοί της οικογένειας έρχονται σε ρήξη, ενώ η χώρα βρίσκεται σε έντονες κοινωνικές αναταραχές.

Μετά από μια επιτυχημένη και πολυβραβευμένη πορεία ως μικρομηκάς, ο Σύλλας Τζουμέρκας παρουσιάζει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, «Χώρα Προέλευσης», ένα φιλόδοξο δράμα που βάζει στο στόχαστρό του τη (νεο)ελληνική οικογένεια και τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Φιλόδοξο τόσο ως αφηγηματική δομή όσο και ως περιεχόμενο. Από τη μια, ο θαρραλέος σκηνοθέτης αποπειράται να μας συστήσει μια ιδιότροπη φιλμική γλώσσα, κατακερματίζοντας την αφήγησή του με μανιασμένο μοντάζ που κάνει ασταμάτητα άλματα στο χρόνο, στο χώρο, αλλά και στα πρόσωπα των πολλών πρωταγωνιστών του. Από την άλλη, μέσω μιας ιδιαίτερης διαλεκτικής που προσπαθεί να αναπτύξει, επιχειρεί μια σύνδεση διαφορετικών μεταξύ τους στοιχείων, όπως για παράδειγμα της κοινωνίας με την οικογένεια ή του παρελθόντος με το παρόν.

Μόνο που ο Τζουμέρκας, εξαιτίας της υπερβολικής σιγουριάς του, βουτάει σε πολύ βαθιά σκηνοθετικά και σημειολογικά νερά και, παρόλο που στην αρχή φαίνεται ότι μπορεί να κολυμπήσει, σύντομα γίνεται αντιληπτό ότι ο πήχης έχει μπει πολύ ψηλά και τελικά η ταινία 'κουράζεται' και αδυνατεί να διαχειριστεί επάξια όλα αυτά με τα οποία θέλει να αναμετρηθεί. Η ένταση και ο ρυθμός της φρενήρους πρώτης πράξης εξαφανίζονται, τα σκηνοθετικά ευρήματα τελειώνουν, οι ερμηνείες κάνουν κύκλους και η δραματουργία μολύνεται με το μικρόβιο της εσωστρέφειας και αδυνατίζει σταδιακά πέφτοντας, ενίοτε, και σε αντιφάσεις. Η ουσιαστική σύνδεση της Ιστορίας με το Σήμερα και της κοινωνίας με τη 'μικρή κοινωνία', την οικογένεια, δεν έρχεται ποτέ. Όλος αυτός ο πληθωρισμός εννοιών, προσώπων και συναισθημάτων αποδεικνύεται υπεράνω του Τζουμέρκα και καταλήγει να λειτουργεί εναντίον της 'Χώρας Προέλευσης', χαρίζοντάς της εύκολα τον χαρακτηρισμό μιας 'φιλόδοξης αποτυχίας'.

Σημαντικότατο μειονέκτημα της ταινίας είναι η επιλογή του Θάνου Σαμαρά για το ρόλο του γιου που έχει μεγαλώσει νομίζοντας τον αδερφό του για ξάδερφο. Η απόφαση να κουβαλήσει στους ώμους του όλο το δραματουργικό βάρος της κορύφωσης της ταινίας συγκαταλέγεται στις λανθασμένες επιλογές του Τζουμέρκα, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την αδυναμία του ίδιου του ηθοποιού να ξεφύγει από τη μία και μοναδική υποκριτική μανιέρα που χρησιμοποιεί όλα αυτά τα χρόνια, καταλήγοντας να παίζει και πάλι τον εκκεντρικό και προβληματικό νεαρό άνδρα. Αντίθετα, η Ιωάννα Τσιριγκούλη, στον άλλο 'προβληματικό' χαρακτήρα της ταινίας, αυτόν της αδερφής που της πήραν το παιδί, διαπρέπει με εξαιρετική ωριμότητα ξεδιπλώνοντας το πηγαίο ταλέντο της στην μακράν καλύτερη ερμηνεία όλου του συνόλου των ηθοποιών.