Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για τα οικονομικά ωφέλη που θα έχει η εφαρμογή του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων καταρρέουν. Μία απλή ανάλυση το αριθμών αποδεικνύει το μέγεθος της ληστείας που συντελείται σε βάρος του ελληνικού λαού. Η περίπτωση της ΕΥΔΑΠ που βγήκε πρόσφατα στη δημοσιότητα είναι πολύ χαρακτηριστική. Εξίσου χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του Ελληνικού.

Αναδημοσιεύουμε εδώ σχετικό κείμενο του καθηγητή ΕΜΠ, Νίκου Μπελαβίλα, συντονιστή της έρευνας για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα 6μέρες στις 29 Νοεμβρίου 2012. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί...

ΤΟ ΠΡΩΗΝ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΑΛΛΑ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ! 

του Νίκου Μπελαβίλα, Επίκουρου Καθηγητή ΕΜΠ

Με συνέπεια, επάλληλες κυβερνήσεις, έκτισαν μία μυθολογία για την «αξιοποίηση» του Ελληνικού. Στην αρχή ήταν υπερβολικά μεγάλος ο χώρος για πράσινο, δεν το έχει ανάγκη η Αθήνα ή το χρειάζονται άλλες γειτονιές περισσότερο. Στη συνέχεια θα λειτουργούσε ανταποδοτικά, θα κατεδαφίζαμε κάπου αλλού πυκνοδομημένες περιοχές για να φτιάξουμε πάρκα, ανταλλάσσοντας με γη από το Ελληνικό. Κατέληξε στην ιδέα ότι τώρα δεν έχουμε πια τέτοιες πολυτέλειες, επομένως είναι ώρα να το πουλήσουμε για να μειώσουμε το χρέος. Το ηθικό-δεοντολογικό σκέλος της προσέγγισης δεν θα το συζητήσουμε εδώ: Το πως δηλαδή, οι ίδιοι πάντα κυβερνώντες, από το 1996 έως σήμερα, ακροβάτησαν σε όλες τις εκδοχές· μεγάλου πάρκου, μικρότερου πάρκου, ανταλλάξιμου πάρκου, επιχειρηματικού πάρκου για να καταλήξουν στην εν ψυχρώ πώληση του 100% του χώρου. Ας δούμε όμως την πώληση αυτή καθ’ εαυτή.

Τον Σεπτέμβριο του 2010 θα κερδίζαμε 5δισ. ευρώ. Περί τα τέλη του 2011 το μέγεθος είχε πέσει στα 3 δις ευρώ. Το φθινόπωρο του 2012 αναφερόταν το ποσόν του 1,5δισ. ευρώ. Οι επικεφαλής δε των αποκρατικοποιήσεων επί μήνες περιφέρονται στα διεθνή φόρα περιγράφοντας με αξιοσημείωτο πάθος την ιδιαίτερα προβληματική κατάσταση της δημόσιας περιουσίας και δη του Ελληνικού, συμβάλλοντας στο κατρακύλισμα της τιμής.

Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Για να πωληθεί το Ελληνικό πρέπει να απομακρυνθούν οι φορείς και οι υπηρεσίες που βρίσκονται εκεί. Αρκετά εξ’ αυτών περιέχουν πανάκριβες και σημαντικές εγκαταστάσεις, όπως το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών ή η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. Υπάρχουν επίσης τα ολυμπιακά κτίρια και εγκαταστάσεις, ηλικίας μόλις 8 ετών και κόστους 477εκ. ευρώ όπως και το δεύτερο μεγαλύτερο κέντρο λαϊκού και επαγγελματικού αθλητισμού της Αθήνας, αυτό του Αγίου Κοσμά. Η μεταφορά  και η μεταστέγαση τους εκτιμάται ότι θα κοστίσει 614εκ. ευρώ σε πραγματικό χρήμα. Δεν τελειώνουμε όμως μόνον με αυτά. Εδώ και δύο χρόνια ζητούνται από τους επενδυτές μία σειρά άλλων έργων για να καταστεί το οικόπεδο του Ελληνικού “εμπορικό”. Ένα οικόπεδο 6.300 στρεμμάτων, σε μία από τις πιο ακριβές περιοχές της Αθήνας, επί της ακτογραμμής του Σαρωνικού, με μία νεότευκτη μαρίνα, δύο σταθμούς μετρό, μία γραμμή τραμ και δύο λεωφόρους, σε απόσταση 20' από την Ακρόπολη και το λιμάνι του Πειραιά, δεν είναι καλή επένδυση όπως μας λένε οι υποψήφιοι αγοραστές! Ζητείται λοιπόν από το Ελληνικό Δημόσιο να κατασκευάσει επιπλέον των υπαρχόντων έργων υποδομής μεταφορών (επεκτάσεις τραμ και μετρό), την υπόγεια σήραγγα Αργυρούπολης για να υπάρχει ευθεία σύνδεση με το διεθνές αεροδρόμιο και να υπογειοποιήσει τη λεωφόρο Ποσειδώνος στο μήκος του πρώην αεροδρομίου. Το εκτιμώμενο κόστος των δύο νέων έργων είναι 1,2-1,5δισ. για τη σήραγγα και 300εκ. ευρώ για την υπογειοποίηση. Το όφελος αμφίβολο.

Συμπεραίνουμε επομένως πως θα διατεθούν σε ζεστό χρήμα, κάπου 2 με 2,5δισ. ευρώ για να εισπραχθεί τελικά γύρω στο ένα με ενάμιση. Και θα χάσουμε εγκαταστάσεις που κτίστηκαν πριν λίγο καιρό, με κόστος σχεδόν μισό δις ευρώ. Αν το Ελληνικό το πωλούσε ένας συνοικιακός μεσίτης, ως τεμαχισμένα οικόπεδα, θα εισέπραττε περί τα 7 με 9δισ. ευρώ, όσο εκτιμούν οι επικεφαλής των αποκρατικοποιήσεων να εισπράξουν από το σύνολο της δημόσιας περιουσίας προς πώληση σε όλη την Ελλάδα! Είναι δύσκολο να σχολιάσει κανείς όλα αυτά διατηρώντας την ψυχραιμία του και έναν πολιτισμένο λόγο. Ενώ γραφόταν το άρθρο δημοσιοποιήθηκε κάτι νέο: Από την πώληση του Ελληνικού δεν θα εισπραχθούν ούτε καν αυτά που αναφέρονται πιο πάνω, αλλά ο χώρος θα ανταλλαχθεί με ομόλογα. Αφού δηλαδή οι δημόσιοι φορείς έχασαν τα αποθεματικά τους με το προηγούμενο “κούρεμα”, τώρα με άδεια ταμεία, θα “κουρευτεί” γη, το Ελληνικό στην προκειμένη περίπτωση.

Η ομάδα του ΕΜΠ και οι 4 όμοροι Δήμοι, εξηγούσαν μελετώντας το μέλλον του χώρου, πως με έναν χαμηλό προϋπολογισμό έργου, εξασφαλισμένο από τα υπάρχοντα ενοίκια των εγκαταστάσεων, θα μπορούσαμε να έχουμε όφελος κοινωνικό, πολεοδομικό και περιβαλλοντικό και ταυτόχρονα έναν ζωντανό ανοικτό πολιτιστικό, ερευνητικό, αθλητικό πόλο εντός ενός πάρκου υψηλού πρασίνου, το οποίο θα αναζωογονούσε συνολικά την Αθήνα, με ότι αυτό συνεπάγεται. Τότε οι κρατούντες ισχυρίζονταν πως αυτά είναι ανέφικτα και ουτοπικά. Σήμερα γίνεται αντιληπτό τι ακριβώς είχε δρομολογηθεί. Το Ελληνικό τελικά θα δοθεί δωρεάν άνευ αντιτίμου, ίσως να πληρώσουμε κι' από πάνω.