Ο Σταυραετός της Ρούμελης, η ηγετική μορφή της ελληνικής επανάστασης Γεώργιος Καραϊσκάκης, λίγες ώρες μετά τον τραυματισμό του στο Φάληρο, αφήνει την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα της 23ης Απριλίου του 1827, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής.

Γεννημένος στις 23 Ιανουαρίου 1780 (ή 1782) στο Μαυρομάτι Καρδίτσας, σε ηλικία μόλις 15 ετών σχηματίζει κλέφτικη ομάδα από συνομηλίκους του. Το 1804 γίνεται πρωτοπαλίκαρο του Κατσαντώνη.

Με το ξέσπασμα της επανάστασης λαμβάνει ενεργό δράση και διακρίθηκε για την αγωνιστικότητα, τις ηγετικές και στρατηγικές ικανότητές του.
Τον Ιούλιο του 1826 διορίζεται αρχιστράτηγος της Ρούμελης, με πλήρη δικαιοδοσία. Η πρώτη του ενέργεια ήταν να ανακουφίσει τους πολιορκημένους της Ακρόπολης της Αθήνας, ενώ τον Νοέμβριο γυρνάει στη Στερεά για να αναζωπυρώσει την επανάσταση. Επιστρέφει στην Αττική για να αντιμετωπίσει τον Κιουταχή, έμελλε όμως να χάσει τη ζωή του στο Φάληρο. Ο Καραϊσκάκης ήταν αδύνατος, φιλάσθενος (έπασχε από φυματίωση), μέτριος το ανάστημα, ιδιαίτερα νευρικός, οξύθυμος, βωμολόχος και υβριστής. Αλλά είχε χαλύβδινη θέληση, δύναμη σκέψης και κριτικής και ιδιαίτερη ικανότητα στην ταχύτατη λήψη αποφάσεων και εκτέλεση αυτών.
Την επομένη του θανάτου του, οι Έλληνες με πεσμένο ηθικό και κακή στρατηγική, υπέστησαν συντριπτική ήττα στη Μάχη του Αναλάτου από τον Κιουταχή, ο οποίος πολύ σύντομα κατέπνιξε την επανάσταση στη Ρούμελη.