Τον Φεβρουάριο του 1823 κατά τη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου φτάνει στην πόλη ο μηχανικός Μιχαήλ Κοκκίνης και αμέσως ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος του αναθέτει την εκπόνηση μελέτης και τη διεύθυνση κατασκευής οχυρωματικών έργων. Στις 7 Μαρτίου του 1823 ξεκινά η κατασκευή που περιλάμβανε τείχος 2 χιλιομέτρων με 23 εξωτερικούς προμαχώνες, δύο τάφρους , ανάχωμα και τοποθέτηση 48 πυροβόλων.  Για τις δυνατότητες της εποχής και τα μέσα που υπήρχαν ήταν ένας άθλος κατά γενική ομολογία και μάλιστα ολοκληρώθηκε σε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο (16 Ιουνίου 1824). Το αποτέλεσμα ήταν ένα απόρθητο φρούριο.

Το τείχος ή «φράχτης» άντεξε όλες τις επιθέσεις των τουρκικών και αιγυπτιακών δυνάμεων κατά την διάρκεια της δεύτερης πολιορκίας. Εντυπωσιακό ήταν ότι το τείχος συνέχιζε να «κτίζεται» ακόμη και κατά την διάρκεια των μαχών.

Την νύχτα, άνδρες, γυναίκες και παιδιά μάζευαν ερείπια από τα σπίτια που είχαν καταστραφεί από οβίδες και τα ενσωμάτωναν στο τείχος. Έτσι, κάθε βράδυ το τείχος ανακατασκευάζονταν.